Soğuk soğuk ter akıyordum. Uyku ile uyanıklık arasında bir yerdeydim. Acımsı bir tat vardı dilimin ucunda. Kelimeler mi acıyordu yoksa çaresiz suskunluğuma? Oysa haykırsam çığlıklarım keskin bıçak gibi delerdi dilimin ucunda birikmiş...
Dokuz ay karnında taşımanın gururuyla hafifçe okşayacak annen yüreğini. "Dünyaya sevgiyle gelmeli, attığın her adımda çaba göstermeli, yorulmalısın. Bedenime vereceğin sızıları, acıları son nefesime kadar yaşamalıyım" diyecek sana....
Gölgem sürükleye sürükleye bindirdi beni hayat yolcuğuna. Sızılarımı -gözüm gibi baktığım yaralarımı- ardımda bırakıp gidemedim. Onları da bir bavula doldurup yoldaş ettim ruhuma. Ruhum bedenimle can çekişirken ayaklarım kışın...
Belirsizliklerle çıkılan tozlu yollarda, tükenmek bilmeyen sabrın hep aynı kapıya misafir olmasıdır umut. Kör kuyularda nefessiz kalmış ruhun gözlerindeki renklerin son saniyelerinde kalp ritminin siyaha çalmasıdır umut. Görmeyen gözlerdeki...
Hadi hepimiz bir kaç dakikalığına Van'ın sorunlarını hatırlayalım; Bir açılışa gitmedikleri için dünyayı yıkan ama konu Van olunca dillerini yutan tamahkârların vurdumduymaz hallerini, İşsiz güçsüz gezen halkı, Evine ekmek götürmek...
Kadınım ben. Küçücük yaşta zorla evlendirip gelinlik diye hayallerimin hırsızı, beyaz bir bez parçası giydirdiler bana. Sonrası mı? Oyuncak tabaklardan yemekler sundum saçlarına kır düşmüş kocama. Kadınım ben. Babam...
